बरेच प्राध्यापक द लास्ट लेक्चर या नावाने भाषणे देतात. प्राध्यापकांना त्यांच्या निधनाचा विचार करण्यास आणि त्यांच्यासाठी सर्वात महत्त्वाचे असलेल्या गोष्टींबद्दल विचार करण्यास सांगितले जाते: जर आम्हाला माहित असेल की ही आमची शेवटची संधी आहे तर आम्ही जगाला कोणते शहाणपण देऊ? उद्या जर आपल्याला नाहीसे व्हायचे असेल तर आपल्याला आपला वारसा म्हणून काय हवे आहे?

जेव्हा कार्नेगी मेलॉन येथील संगणक शास्त्राचे प्राध्यापक रॅंडी पॉश यांना असे व्याख्यान देण्यास सांगितले गेले, तेव्हा त्यांना ते शेवटचे समजण्याची गरज नव्हती, कारण त्यांना नुकतेच टर्मिनल कर्करोगाचे निदान झाले होते. पण त्यांनी दिलेले व्याख्यान, खरोखरच तुमचे बालपण स्वप्ने साध्य करणे, मरण्याबद्दल नव्हते.

ते अडथळ्यांवर मात करण्याच्या, इतरांच्या स्वप्नांना सक्षम बनवण्याच्या, प्रत्येक क्षणाचा वेध घेण्याच्या महत्त्वाबद्दल होते (कारण तुमच्याकडे फक्त वेळ आहे आणि एक दिवस तुम्हाला तुमच्या विचारापेक्षा कमी सापडेल). रॅन्डीला विश्वास बसला होता त्या सर्व गोष्टींचा तो सारांश होता. ते जगण्याबद्दल होते.

या पुस्तकात, रॅन्डी पॉश यांनी विनोद, प्रेरणा आणि बुद्धिमत्ता एकत्र केली आहे ज्यामुळे त्यांचे व्याख्यान अशी घटना बनले आणि त्याला एक अमिट स्वरूप दिले. पुढच्या पिढ्यांसाठी वाटून घेणारं पुस्तक आहे.